Clocks are ticking Moving backwards Mortal timeframe Strangling cowards Walls are closing in Stars are fading Κι έτσι Γιατί τελικά όλα γίνονται απλά έτσι κι επειδή Χωρίς κάρμα χωρίς μοιραία κι επιβραβευόμενη γραμμή Κι έτσι, στεκόμαστε εδώ γυμνοί από δώρα του παρελθόντος Στεγνοί από υποσχέσεις του μέλλοντος Φέροντας τραύματα και χαμόγελα σπασμένα, βεβιασμένα κι ημιαυτόματα Κουβαλώντας φαντάσματα στις ματιές μας Των παλιών μας εαυτών, των παλιών μας αγαπημένων Των παλιών μας αξιώσεων, υποχωρήσεων και ορίων Και τρέμουμε πια όχι μόνο το μέλλον Αλλά και το παρόν Περπατάς και τρέμεις πια Κι έτσι στεκόμαστε αντικριστά Αποσιωπημένοι εγκλωβισμένοι ανενεργοί εραστές Με σπλάχνα που καίγονται και τα μυαλά ομοίως Άδειοι από κουβέντες και όνειρα θερινής νυκτός Ανίκανοι να χτίσουμε μια γέφυρα στο παράλληλα Στροβιλίζουμε σαν πεταλούδες γύρω από το Φως Ψιθυρίζοντας ότι θα πεθαίναμε για λίγη Ζωή Κι όμως εσύ τρέχεις για να χτίσεις στον βωμό του για πάντα Μια χρυσή αιώνια στιγμή που θα θρέψει το Υπερεγώ σου Ενώ ο Χρόνος ορμώμενη άμμος σε κλεψύδρα αναποδογυρισμένη Αντίστροφα κυλά, άλλοτε ως σύμμαχος άλλοτε ως εχθρός Clocks've stopped ticking Blessed the silence We are free now Time is ours The ceiling's caving in Stars are brighter