Wilhelmus van Nassouwe
Ben ik van Duitse bloed,
Den Vaderland getrouwen
Blijf ik tot in den dood
Een Prinse van Oranje
Ben ik vrij onverveert,
Den koning van Hisspanje
Heb ik altijd geeerd.
In Godes vrees te leven
Heb ik altijd betracht,
Daarom ben ik verdreven
Om Land om Luyd gebracht:
Maar God zal mij regeren
Als een goet Instrument,
Dat ik zal wederkeeren
In mijnen Regiment.
Lijdt U mijn Onderzaten
Die oprecht zijn van aard,
God zal U niet verlaten
Al zijt gy nu bezwaart:
Die vroom beheert te leven
Bidt God nacht ende dach,
Dat hij mij kracht wil geven
Dat ik U helpen mag.
Lijf en goed al te samen
Heb ik u niet verschoond,
Mijn broeders hoog van Namen
Hebbent u ook vertoond:
Graaf Adolff is gebleven
In Friesland in den slag,
Zijn Ziel int ewig Leven
Verwacht den Jongsten dag.
Edel en Hoog gheboren
Van Keizerlijke Stam:
Een Vorst des Rijcs verkoren
Als een vroom Christen man,
Voor Godes Woord geprezen
Heb ik vrij onversaagt,
Als een Held sonder vrezen
Heb mijn Edel bloed gewaagt.
Mijn Schild ende betrouwen
Zijt gij, o God mijn Heer,
Op u zo wil ik bouwen
Verlaat mij nimmermeer,
Dat ik doch vroom mag blijven
Uw dienaar 't aller stond,
De Tirannie verdrijven,
Die mij mijn hert doorwond.
Van al die mij bezwaren,
En mijn Vervolgers zijn,
Mijn Godt wil doch bewaren
Den trouwen dienaar zijn:
Dat zij my niet verrassen
In haren boosen moet,
Haar handen niet gewassen
In mijn onschuldig bloed.
Als David moest vluchten
Voor Saul den Tiran:
Zo heb ick moeten zuchten
Met menig Edelman:
Maar God heeft hem verheven
Verlost uit alder nood,
Een Konikrijkk gegeven
In Israel zeer groot.
Na 't uwe zal ik ontvangen
Van God mijn Heer dat zoet,
Daar na zo doet verlangen
Mijn Vorstelijk gemoed:
Dat is dat ik mag sterven
Met eeren in het Veld,
Een eewig Rijk verwerven
Als een getrouwe Held.
Niets doet mij mmer erbarmen
In mijnen wederspoed,
Dan dat men ziet verarmen
Des Konings Landen goed,
Laat U de Spanjaards krenken
O Edel Nederlands zoet,
Als ik daar aen gedenke
Mijn Edel hert dat bloed.
Als een Prins op gezeten
Met mijner Heyres cracht,
Van den Tyran vermeten
Heb ick den Slach verwacht,
Die by Maestricht begraven
Bevreesde mijn ghewelt,
Mijn ruyters sach men draven.
Seer moedich door dat Velt.
Soo het den wille des Heeren
Op die tyt had gheweest,
Had ick gheern willen keeren
Van v dit swaer tempeest:
Maer de Heer van hier boven
Die alle dinck regeert.
Diemen altijd moet loven
En heeftet niet begheert.
Seer Prinslick was ghedreven
Mijn Princelick ghemoet,
Stantvastich is ghebleven
Mijn hert in teghenspoet,
Den Heer heb ick ghebeden
Van mijnes herten gront,
Dat hy mijn saeck wil reden,
Mijn onschult doen bekant.
Oorlof mijn arme Schapen
Die zijt in grooten noot,
V Herder sal niet slapen
Al zijt ghy nu verstroyt:
Tot Godt wilt v begheven,
Syn heylsaem Woort neemt aen,
Als vrome Christen leven,
Tsal hier haest zijn ghedaen.
Voor Godt wil ick belijden
End zijner grooter Macht,
Dat ick tot gheenen tijden
Den Coninck heb veracht:
Dan dat ick Godt den Heere
Der hoochster Maiesteyt,
Heb moeten obedieren,
In der gherechticheyt.