Сите лица надвор, сите лица надвор
Ова е рација на вашата лична стварност
Не е село, ќе ве стреља
Мастермајнд на нашава фанкерска беља
Тоне во езерата, доаѓа од небо
2011 господово лето
Леди како лед, ми мириса на цвет
Стеф и Давид и ја прават да сте во лет
Последен лет за Холандска
Бегај накај Берлин, ќе се пука
Македонија, судбина те еба
Но важно си модерна, носиш цвикери Рејбан
Колку сме, толку сме, токму сме
Такви сме, какви што бевме
И кога петте века, ќе ги собереш
Ќе нé собере ли?
Колку сме, толку сме, токму сме
Такви сме, какви што бевме
И кога петте века, ќе ги собереш
Собере?
А ветрот тука одамна заборави
Дека на сводов летаат авиони
Но Аполон ме сака, Аполон е фин
И ваљда знае дека сум му син - един
А за луѓето, што мислат како летаме
Не летаме, ние високи сме
Се дружиме со ветрот, со снегот и градот
А петок искачаме со сексот и градот
Се разбудив и видов убаво надвор
А надвор е гадно и дува ладно
Виулица - снег, виулица - зима
А нас пак топло зовревме од клима
Велиш пак ќе пукне, пак ќе дувне
Не ти глумам, не бушам дупки
Во сопствениот ѕид, потпорен
И кога паѓа тој знај, сам го рушам, зошто знам како до нов
Велат крвта не е вода, ни водата крв
Затоа течам ко вода, зошто се гадам од крв
Пријател ти, сомнежи, сакаш ли?
Пријател ти, сомнежи, сакаш ли?
Пријател ти, сомнежи, сакаш ли?
Пријател ти, сомнежи, сакаш ли?