Και βλέπω γύρω μου τους σκλάβους πάνω απ' τα θρανία Παιδιά να χάνονται κάτω απ' τα φωτά με μανία Και νιώθω μόνος μου υποταγμένος στην ψυχή σου Σαν μια βελόνα που τρυπάει μέσα το κορμί μου Νομίζω παραλύω τόσα χρόνια πέφτω κάτω Και μια σκηνή μπροστά μου πια δεν ξέρω τι να κάνω Όμως μένω για πάντα εδώ μόνος στο δρόμο που χάραξα Και περπατώ Είναι ένα σημάδι που θυμάμαι απ' τα παλιά Είναι ένα βλέμμα που 'δα μόνο μια φορά Διασκευή, προσαρμογή, φωνές στο πουθενά Κάνω πρόβα του θανάτου σου έτσι απλά Είμαι εδώ μα δεν είμαι ο μόνος Σε μια πόλη που φλέγεται Είμαι εδώ μα δεν μοιάζω μόνος Ό,τι ζητάς πάντα χάνεται Νταβατζιλίκι, υπάρχει λύση, μία είναι η κουβέντα βιαστικά να σβήσεις Κι όσα παρίστανες και παρακίνησες κατώτερος μέσα στα λόγια τους μεγάλωσες Κοίτα και μένα, μιμούμαι εσένα, πνίγομαι σ' ένα αριστούργημα γεμάτο αίμα Όλα τα στρίμωξα Δεν συγκεντρώθηκα, έπαιξα και έχασα στον ουρανό αφέθηκα Είμαι εδώ μα δεν είμαι ο μόνος Σε μια πόλη που φλέγεται Είμαι εδώ μα δεν μοιάζω μόνος Ό,τι ζητάς πάντα χάνεται Πάλι μόνος, πόσο μόνος