Gel, asırlardan uzan da tut Ellerimi sımsıcak Yoksa bendeki çocuk da Böyle çaresiz kalacak Öfke ile beslenen çocuklar Yalnızdırlar Ve ümitleri çiçeklerden Acıları tarihlerden Senin gibi, benim gibi Onlar da hep insandılar Ve sevgiye inandılar Ve saygıya inandılar Senin gibi, benim gibi Onlar biraz terkedilmiş Biraz küskün çocuktular Sanki biraz incitilmiş Sanki yetersiz sevilmiş Sanki utandılar kavgadan Ve sustular ♪ Bir çocuk gördüm uzaklarda Gözleri kederli hatta korkulu Her şeye rağmen biraz gülümsedi çocuk Sıcak sade ama biraz kuşkulu Bir çocuk sevdim uzaklarda Sanıyordum ki onun özlemi de buydu O ise bir bakışta beni örtülerimden Yalnızca, yalnızca ve yalnızca duygularıyla soydu Ben böyle yürek görmedim böyle sevgi Şimdi çocuk büyümekte günbegün Bütün hüzünleri okşadı birer birer Gizli bir ümide sarılarak, biraz küskün Ben böyle yürek görmedim böyle sevgi Şimdi çocuk büyümekte günbegün Bütün hüzünleri okşadı birer birer Gizli bir ümide sarılarak, biraz küskün Ben böyle yürek görmedim böyle sevgi Şimdi çocuk büyümekte günbegün Bütün hüzünleri okşadı birer birer Gizli bir ümide sarılarak, biraz küskün