O nie! Znów narobiłem bałaganu
I wytrąciłem śpiewniki mym parafianom
Moja kapela nie składa się z kapelanów
Nie jestem święty od święta, i w zasadzie wcale
Zawsze widzimy tylko fragment, jeden kraniec kija
Tak więc mam chwilę jasności i to się zdanie trzyma
Ale pamiętam też takie, kiedy se zdarłem ryja
Podnosił z trudem mnie przyjaciel, podniosła chwila
Nie rób z Kamila bożka, choćby kusiło troszkę
Bo parę głosek złożyłem i to do ciebie doszło
Sam nie wiem skąd to przyszło do mnie, mogę wskazać kosmos
Szedłem za intuicją, potem przyszedł rozgłos
Pytają o to mnie: Jak wygrać wyścig?
Jak to zgarniają złoto medaliści?
Wszystko, co poszło nie po mojej myśli
Najwięcej potem niosło mi korzyści
Wszystko dookoła to jest czyste złoto
Więc zachowuję się jak żywe srebro
Jeśli we wszystkim widzisz tylko mosiądz
To się nie dziwię, że ci wszystko jedno
Wszystko dookoła to jest czyste złoto
Więc zachowuję się jak żywe srebro
Jeśli we wszystkim widzisz tylko mosiądz
To się nie dziwię, że ci wszystko jedno
Szukałem świata, co jest zawsze ze mną
Idąc po śladach, co zostawia przeszłość
Spacer po bagnach może zabrać wieczność
Trzymać się tego to błagać o
Piekło w naszych głowach jest, nie poza nami
Gdy zabijamy się goniąc za pozorami
Wygrani stoją z twarzami jak pokonani
Nie trzeba plagi na zewnątrz, by się pochorowali
Jesteśmy zbrodniarzami i nie mamy lekko
Uciekamy zamiast bramy otworzyć na piękno
Sam na niebo się patrzyłem przez butelki denko
Zbrodnią największą życie mieć i zgłaszać nieobecność
Wkręca ci wnętrzność co rusz jakiś kwas
Na ból egzystencji nic nie da Ranigast
Nie zdusisz tego, musisz pęknąć i tak zrzucić głaz
To wszystko było tu przez cały czas?
Wszystko dookoła to jest czyste złoto
Więc zachowuję się jak żywe srebro
Jeśli we wszystkim widzisz tylko mosiądz
To się nie dziwię, że ci wszystko jedno
Wszystko dookoła to jest czyste złoto
Więc zachowuję się jak żywe srebro
Jeśli we wszystkim widzisz tylko mosiądz
To się nie dziwię, że ci wszystko jedno