Ben değiştim biliyorum, hem sakal bıraktım
Soğuk gözlerinde buğulanmıştı, ölsen tanıyamazdın
Hâttâ Ricardo bile hani vatansız Ricardo
Burnumun dibinden geçti geçen gün beni tanıyamadı
Oysa Au Vieux Châteletde akşam sabah beraberdik
Üçümüz viyana kahvesi ve sıcak rom içerdik
Üstelik o krapfen severdi güzel olurmuş rivayet
Neden ve nasıl sevdiğini anlayamadım gitti
Yalnızlıktan da kurtulup yalnız kalmak isterim
Montmartre metrosu civarında seni gözden kaybettim
O zenci yine arkanda mıydı hiç dikkat etmedim
Ağzında yoksul bir ıslık ıslak bir cıgara gibi
Sidney Bichetnin caz havalarını çiğneyip tüküren
O saklasın varsın seni sevdiğini biliyorum ben
Yüzünün renginden geliyor bütün üzüntüsü
Bir gazete aldım ama evde okuyacağım
Kahvelerden birine girip bir grog ısmarlasam
Seni öldürmek için çareler tasarlasam
Sükût bembeyaz buz tutsa bıyıklarımda
Mağrur bir totem gibi sussam konuşmasam
Ve türküm kaybolsa sessizliğin hırçın türküsü
Ve ben unutulsam yazdığım şiirler
Senin için yazdıklarım herkes için yazdıklarım
Eski padişahlar gibi unutulsa birer birer
Ve ben seni unutsam hiç hatırlamasam hiç mi hiç
İhanetini hatırlamasam şehvetini hatırlamasam
Ellerim oldum olasıya seni unutsalar
Yarı gecenin içinden bir zenci süt beyaz bakıyor
Rue lafayettede dünden bugüne geçiyorum
Eflâtun gözlerini bir grog kadehinde unuttum