Saint Michel'de bir talebe kahvesindeyim yalnız
Gündüz olduğu halde bütün ışıkları yakmışlar
Bir cumartesi günü saat dört buçuğa beş var
Ellerim kırılsa ben senin için bu şiirleri yazmasam
Dinamit taşırmış gibi gözlerini taşımasam
Avenue Wagram'da bir akşam yeter bana Ağustos'ta
Yapraklara serilmiş yirmi beş franklık yıldızlar
Bir mısra yeter geceleyin bir teren gibi pırıl pırıl
Sen kendine yetmiyorsun hiç kimse sana yetmiyor
Birini bitirmeden aklın öteki yolculukta
Dün gece Châtelet'de metronun yanıbaşında durdum
Yağmur bilmediğim başka bir gökten yağıyordu
Yağmur Saint-Jacques kulesine doğru yağıyordu
Yanımda olduğun zaman her zamankinden yalnızım
Şimdi bir nefeste Cafe de I'ecluse'ü hatırladım
Seine kıyısındaki küçük nehir kahvesini
Kapısında bir gemici feneri asılmış duruyor
Seine gemicileri her akşam burada toplanırlar
Onlar için bir takım maceralar düşünürüm
Seine sanki petrolmüş gibi iştahlı ve obur akıyor
Dupont'daki kızlar yalnız cıgara içerek yaşıyorlar
Utrillo'nun bir sokağından seni çektim çıkardım
Elin yüzün kirlenmiş üstün başın toz içinde
Sana Mardi Gras için bir Japon maskesi aldım
Sen bana kaptan diyorsun herkes bana kaptan diyor
Sahici bir kaptanmışım gibi tükürüyorum
♪
Yalın kılıç bir kasım sabahını Paris'te yaşadım
Sokaklarda sonbahar şiirleri salkım salkım
Faubourg Saint Denis'de işte yine pazar kurulmuş
Beş franga çorba çorba içtiğimiz Julien'in kapısı önünde
Kırmızı ve siyah ve sarı saçlı bir kadın durmuş
Muzaffer patatesler satıyor üç renkli neşesi içinde
Camların arkasında ekmekçi kızlar mavi beyaz
Raflarda uzun uzun herifler gibi tâze ekmekler
Üstüne bir yağmur yağdırmak hevesi uyanır içinde
Ben bu mısraları yazarım Tout-va-bien kahvesinde
Concorde'da bütün fiskiyeler birden ayaklanacak
Eğri bir demir gibi ensende hissedeceksin ebem kuşağını
Paris'in göklerinden uzanıp bir yıldız kopardım
Kırmızı bir karanfilmiş gibi yıldızı saçlarına taktım
On beş dakika sonra Bordeaux'ya bir tren kalkacak
Garın merdivenlerinde benim için ağlayacaksın
Ellerim yağmura açılmış sakallarım ıslak
Ben ki cehennemde bir Allah gibi yalnızım
St. Vincent de Paul Kilisesi benim otelin arkasına düşer
Saat kulesi her gece uyur uykumdan uyandırıyor
Her seferinde seni tékrar Bordeaux'ya yolcu ediyorum
Saadetin ızdırap çekmek olduğunu ben keşfettim
Çarmıhta bir İsa gibi ben ızdırap çektim
Bir sulfat acılığı sinerse parmaklarına şiirlerimden
Gözyaşları sinerse eğer küstahça kafiyeli
Anla ki ölümle hayat arasında zaman gibi mesudum
Kendimi öldürecek haldeyim seni öldürecek saadetimden
Dona-Maria bir kahvede isyan halinde bulduğum
Çekik gözleriyle Ermenice küfürler yazıp çizen çocuk
Sen Bordeaux'ya yorgun bir Flâmingo gibi yolladığım
Geceleri benim için dua etmelisiniz
Renault'daki grevciler toptan sokağa atıldılar
Paris'in duvarlarını boydan boya afişler kapladı
Seni hatırladıkça bir kadeh Armagnac içerim
Armagnac demek yirmi beş damla gözyaşı demekmiş
Demek her akşam yirmi beş damla gözyaşı içerim
Senin dağlardan ve sarhoşlardan korktuğunu bilirim
Ben sarhoş olduğum zaman korkmuyorsun hiç korkmuyorsun
Gözlüklerim kırılmasın diye sakladığını bilirim
Kalbim bakır bir mangır gibi boynuma asılmış
Ondan kurtulmak için sürgünlere gitmeye razıyım
Nehir gemilerinde muçoluk etmeye ölmeye
Seni terk etmeye razıyım parasız pulsuz çekip gitmeye
Kur'andaki bütün belâlara Tevrat'taki bütün belâlara
İbranice öğrenmeye razıyım hapis yatmaya
Kalbim yüzünden madem ki ellerimi parçaladım
Kalemimi kırdım hayatımı çiğnedim ağladım
Madem ki en büyük düşmanım kalbim benim kendimin
Onu inkâr ediyorum kalbimi inkâr ediyorum
Geceleri benim için dua etmelisiniz
Üçüncü paralelde eski bir dünya gibi batacağım
Malgaş halkı bir kaç yüz yıl hikâyemi anlatacak