Cenovaya indiğim sabah seni katiyen göremezdim
Aklım başımda değildi küfür gibi huzursuzdum
Herkes beni unutmuştu ben kimseyi unutmamıştım
Zehra'yı unutmamıştım allahsız gözlerini unutmamıştım
Sol böğrüme sanki çıplak bir hançer saplamışlardı
Şimdi benim gözlerim paris'te marivaux sinemasında
Bir çift kara maça gibi yorgun ve uykusuz
Ellerim derseniz marsilya'da garsonla hesaplaşıyor
Martini-cin seksen frank on frank da servis
Kalbim derseniz onun nerede olduğunu bilmiyorum
Ağlıyorum onun nerede olduğunu bilmiyorum
Hiç kimse kalbimin nerede olduğunu bilmiyor
Nihayet seni terk edip gitti diyebilirsiniz
Benim acılarım ilâhlar gibi şiirlerimi doğuruyorlar
Onları karanlıkta bembeyaz gözleriyle görüyorum
Karanlıkta seni görüyorum dudaklarına ellerimi sürüyorum
Seni kollarımın arasında tutuyorum ağzından öpüyorum
İkimiz birdenbire austerlitz garı'na gidiyoruz
Austerlitz garı önüne bakıyor bizden utanıyor
Bir trene binmek rastgele defolup gitmek istiyorum
Trenin barında alnımı yağmurlu camlara dayamak
Küstah bir duble birayla karşılıklı oturup ağlamak
Kalemimde mürekkep kalmıyor insanlar beni görmüyorlar
İnsanlar kendilerini kaybetmişler onlara acıyorum
Ümitsiz bir akrep gibi ben aynı zamanda mağrurum
Samaritain'in ışıkları ocağıma düşmüş yalvarıyor
Bir roman için fevkalâde oldukları düşünülebilir
Sen bir paket gauloise aldın bir paket mavi gauloise
Bense on frangımı amerikan bilârdosuna kaptırdım
Seine kıyısında mırç büyük bir hayal kuruyordu
Seine kıyısında üçümüz sarhoş bir hayal kuruyorduk
Mavi bir ışık vardı ben işte onu kaybettim
Ben gölgemi kaybettim max jacob'un şiirlerini
Sen avucunda bir lokma rüzgâr tutuyordun
Bu rüzgâr için şairliğimi hınzırlığımı kaybettim
Aklımdan sen geçiyorsun bir bulut gibi geçiyorsun
Dün gece ezberimden çehreni defterime çizdim
Sen belki hakikaten bir bulut gibi yolcusun
Marsilya'da bir akşam soğuktan tir tir titredim
Peter cheyney'in bir kitabını bir kahvede soluksuz bitirdim
Vapur ertesi gün saat beş'te kalkacaktı
Ölümüm herkesinkinden başka türlü olacak
Bunu alahım gibi aşikâr biliyorum
Kim ne derse desin biliyorum içime gün gibi doğuyor
On bir gün aç ve susuz gözlerinin içine bakacağım
On ikinci gün jiletle damarlarımı keseceğim
Hep aynı manzarayı kullanmaktan bıktım usandım
Bir yumruk vurdum dünden kalma bir şarkıyı dağıttım
Van gogh bana bakıyordu deli gözleriyle bakıyordu
Ellerim titriyordu bir dakar yolculuğu kuruyordum
Güya bir şilebin kıç güvertesinde durmuştum
Nabızlarım bir deniz fenerinin gözlerinde atıyordu
Asor adalarında on sekiz mısramı unutmuştum
Onlar beni terk etmişlerdi yalnız kalmıştım mahvolmuştum
Sen beni terketmiştin bunu yalnız serdümen biliyordu
Geceleyin ışıkları söndürüp senden bahsediyorduk
Seine kitapçılarında villon'un şiirlerini buldum
Nehir yürek gibi kabarmıştı rüzgâr esiyordu
Bir hafta her gece villon'dan bir şeyler okudum
Sen benim şiirlerimi okudukça ağlayacaksın
Seni hiç görmeseydim seni keşke hiç görmeseydim
Şu benim iki gözüm aksalardı kıpkızıl kör olsaydım
Sacre-coeur'de armonik çalsaydım dilenseydim
Seni hiç görmeseydim ismini hiç duymasaydım
Belki kendime göre rezilce saadetlerim olurdu
Kaldırımlara renkli tebeşirlerle katedral resimleri çizerdim
Kaldırımlara senin resmini çizerdim herkes seni çiğnerdi
Bistroya yıkılır çırılçıplak bir quantro içerdim
Lucie-anne yine gelir yine bana senden bahsederdi
Lucie-anne neden gelir neden bana senden bahsederdi
Benim bu çektiklerimi bir çocuk var ki anlıyor
Kendimi yerden yere vuruşurumu içimdeki zehri
Bir çocuk var ki anlıyor benim gibi kahroluyor
Odasında şiirlerim fukara mumlar gibi yanıyorlar
Sen o çocuk değilsin sen artık çocuk değilsin
Sen artık çocuk frğildim
Dudakların eskisi gibi beyaz değiller biliyorsun
Sen gözlerini kaybettin gözlerini gözlerini bunu biliyorsun
Ben ki yaşadıklarımı büyük dinler gibi yaşıyorum
Sen artık bir din değilsin bunu biliyorsun
Eiffel'in dibinde durduk ben bir cıgara yaktım
Saint – dominique sokağında şehir ışıklarını yaktı
İçim büyük karanlıktı ellerimi göğe uzattım
Soluk bir sisin arkasından yüzün gözüküyordu
Gece inmişti takım takım yıldızlar gözüküyordu
Şimdi sen başka bir şehirdeydin saçlarını kesmiştin
Dudaklarını boyamıştın bu seni tamamen değiştirmişti
Rüyana erkekler giriyordu hem çıplak giriyordu
Aklına ben geldiğim zaman utanıyordun
Onların arasında değildim çünkü ben yoktum
Ben paris'te kalmıştım adresim ezberindeydi
Her cumartesi istesen bir kart gönderebilirdin
Ne var ki bunu hiçbir zaman yapmayacaksın
Kendimden kurtulmak için gölgemi koridorda astım
Pazar günü sözleşmiştik beni mutlaka bekleyecekti
Şimdi kalkıp gitsem mırç'ı bulacağım malûm
Sonra vini-prix'den üç litre şarap alacağımız
şarabın yanına bir şişe rom-negrita alacağımız
Sarhoş olacağımız malûm şarkı söyleyeceğimiz
Sonra mırç zehra'dan bahsedecek ben susacağım
Camlardan bakınca paris'in damlarını göreceğiz
Bana ancak sabahları telefon edebilirsiniz...