Yasayabilme ihtimali
Soguk ve sehirlerarasi
Otobüslerde vazgectim
Cocuk olmaktan
Ve beslenme çantamda
Otlu peynir kokusuydu babam...
Ben seninle birgün veyselkarani'de haslama
Yeme ihtimalini sevdim.
Ilkokulun silgi kokan, tebesir lekeli yillarinda
(Ankara'da karbonmonoksit sonbaharlar yasanirdi
O zaman) özlemeye basladim herkesi.ve bu hasret
Öyle uzun sürdü ki, adam gibi hasretleri özlemeye
Basladim sonra.
Bizim kemalettin tugcu'larimiz vardi...
Bir de camlarin bugusuna yazi yazma imkani
Yumurta kokan arkadaslarla paylasilan
Kahverengi siralarda, solculuk oynamaya basladik.
Ben doktor
Oluyordum sen hemsire, geri kalanlar kontrgerilla...
Kirmizi boyalarla umut ikliminde harfler yaziliyordu,
Pütürlü duvarlara ve türk dil kurumu'na inat bir
Türkçeyle... agbilerimizden ögrendik, s harfinden
Orak çekiç figürleri türetmeyi.
Ankara'ya usul usul karbonmonoksit yagiyordu.
Ve kapali mekanlarda sevismeyi öneriyordu
Haber bültenleri.
Oysa ankara'da hiç sevismedim ben.
Disiplin kurulunda tartisilan askim olmadi benim.
(Sinifça gidilen pikniklerde kiçimiza batan platonik
Dikenleri saymazsak.)
Ankara'ya usul usul kursun yagiyordu.ve belli bir
Saatten sonra sokaga çikmamayi öneriyordu haber
Bültenleri.oysa hiç kursun yaram olmadi benim.
Ve hiçbir mahkeme tutanaginda geçmedi adim.
Çatismalarin ortasinda sevimli bir çocuk yüzüydüm
Sadece.
Sana siirler biriktiriyordum fen bilgisi defterimde ama sen
Yoktun.ben, senin beni sevebilme ihtimalini
Seviyordum, suni tenefüs saatlerinde.okul servisi seni hep
Zamansiz, amansizca bir lojman griligine götürüyordu.ben,
Senin benimle tunali hilmi caddesine gelebilme ihtimalini
Seviyordum.
Ben, senin beni sevebilme ihtimalini seviyordum.
Yaz sicagi topraga çekiyordu tenimin çatlamaya hazir
Gevrekligini.sonra otobüs oluyordum,
Kirik yarik yollarin çare bilmez sürgünü.
Ne yana baksam dag ve denizsaniyordum Mus ovasinin yalanci
Maviligini... otobüs oluyordum bir süre.yanimizdan geçen
Kara trenlerle yarisiyordum, yanagim otobüs caminin
Garantisinde.
Otobüs oluyordum... bir ülkeden bir iç ülkeye.çocukluguma
Yaklastikça büyüyordum...
Zap suyunun sesini basina koyuyordum sarkilarimin
Listesinin.
Korkuyordum.sonra iniyordum otobüsten.çarsidan bizim
Eve giden, ömrümün en uzun, ömrümün en kisa, ömrümün
En çocuk, ömrümün en ihtiyar yolunu kosuyordum.çünkü
Sonunda annem oluyordum babam kokuyordum sonunda...
Soguk ve sehirlerarasi otobüslerde vazgeçtim,
Çocuk olmaktan.
Ve beslenme çantamda
Otlu peynir kokusuydu babam...
Ben seninle bir gün van'daki bir kahvalti salonunda...
Ben seninle (sadece bilmek zorunda kalanlarin bildigi) bir
Yol
Üstü lokantasinda...
Ben seninle, agri dagina mistik ve demli bir çay kivaminda
Bakan dogubeyazit'in herhangi bir toprak daminda...
Ben seninle herhangi bir insan elinin terli cografyasinda
Olma
Ihtimalini sevdim...
Ben senin,
Beni sevebilme ihtimalini sevdim!