تو اِتندی هر چه ختوک توو عالمن سر شونهاده، تو اِتندی رو سینه ی پُر از غمی که تو اُمتداده تو اتندی آتش نَسینه باد توو سر مه موا تو بودم دروادر چشوم تو محکم اِتگُناشت آخ اِتنواشت دیریای خواهر مه اُمندی بُخُو وا پام شُبست توو شُوو نه آروم اُمهسته نه خُو شاپَلپتیده آدمُن تا به قیامت تو اتندی شاپَلپتیده ، تا به قیامتَ مِه اُمندی، تو اِتندی هر چه مُدی کاشکه خُووَ قفلی نهه که روو لُووَ هر چه مُدی کاشکه خُووَ قفلی نهه که روو لُووَ تفنگ توو دستِ یک گنوغ نه راستی موندن نه دروغ دروغ روشن تو اِتندی تو اِتندی... دیریای خواهر مه اُمندی بمبه و بُهته تو اِتندی محشر کبری تو اِتندی تو اِتدی و مِه اُمندی مه اُمدی و تو اِتندی