اَمون از زمونی که آدم وا هر یاوری بد گمونن به چه قصه ئونی که اول خوشِن آخری ناتمونن بِی چه هرچه خوبتر بشی تو چشِ خیلیو نادرستی بِی چه هرچه بِختر بشی نه همونی که اونِن راه چاره چن آخر ای همه غصه ئون چِن؟ راه چاره چِن آخر ای همه غصه ئون چِن؟ اَگِی دست تقدیرن و اقتضای زمونِن گناه مه چن که دلیل مه و زندگیمی گناه تو چن که زمین نَھِی ذاتت از آسمونِن ذاتت از آسمونِن اَمون از زمونی