Był, gdzieś na końcu świata, teatralny raj
Gdzie synowie Senegalu
Mogli barda grać
Królestwo tam za konia oddać co dzień chciał
Czarny rycerz, gdy już wiedział
Być czy nie być ma
I nie było w Nowym Jorku innej sceny
Gdzie niewolnik obok wolnych usiąść mógł
Na jaskółce ustawiono garść foteli
Dla białego widza, gdyby taki cud
Zobaczyć chciał
Że Szekspir, że Ryszard, że Hamlet
Jest piękny, jest wielki, jest czarny
Czarny Szekspir
Czarny Szekspir
Czarny Szekspir jak Otello
W teatrze tym, African Grove
Uczyłem się teatru
Zagrałem pierwsze role tam
Z czarnymi swymi braćmi
Czarnego sława księcia Yorku się rozeszła
Po tym drugim, tym nowym
Po Nowym Jorku
I cały teatralny świat odwiedzał nas
Podziwiać to
Synowie niewolników
Wielcy są
Jak Hamlet
Jak Szekspir
Czarny Szekspir
Aż na spektaklu zjawił się żandarmów tłum
I w kajdanach czarny rycerz
Z desek sceny zszedł
I białe miasto urządziło proces mu
Jak rebelię zgnieść
Wnet w peruce białej sędzia wyrok wydał
Że jeżeli wolność swą odzyskać ma
Czarny rycerz niech przysięgnie, że Szekspira
W Ameryce nigdy
Nigdy w życiu już nie będzie grać
Bo Szekspir, bo Ryszard, bo Hamlet
Nie może być piękny, nie może być wielki, nie może być czarny
Czarny Szekspir
Czarny Szekspir
Czarny Szekspir jak Otello
Dziś gram Szekspira wszędzie tam
Gdzie mogę grywać
Bo im gram go lepiej
Tym bardziej czuję
Tym bardziej żyję
I jestem człowiekiem
Nie jestem cudem
Kaprysem boskim
Jestem czarnym
Aktorem szekspirowskim
Bo Szekspir, bo Ryszard, boHamlet
Może być piękny, może być wielki, może być czarny
Bo Szekspir, bo Ryszard, bo Hamlet
Jest piękny, jest wielki, jest czarny
Bo nawet niewolnik jest wielki
Jak Hamlet, jak Ryszard, jak Szekspir
Bo każdy człowiek jest wielki
Jak Hamlet, jak Ryszard, jak Szekspir
Czarny Szekspir
Czarny Szekspir
Czarny Szekspir jak Otello