เหม่อมองดาวครั้งคราวใด
นึกถึงครั้งเราผูกพันธุ์
แต่ความฝันมืดมน
ลับรอยวนหายไปกับตา
ไม่มีใครสักคน
ร้องตะโกนเรียกหา
เอื้อมมือไปไขว่และคว้าไม่มีเธอ
น้ำตาซึมไหลนองเปียกหมอน
ตื่นภวังค์เมื่อตะวันเริ่มทอแสง
พูดจากใจยังรักเธอ
และยังรอเธอกลับมา
อยากบอกเธอเหลือเกิน
สารภาพฉันมันผิดเอง
มีแก้วงามล้ำเลิศ
แล้วยังทำหลุดมือ
ผิดไปแล้วมาสำนึกก็สายไป
ฉันเหมือนคนไม่มีจุดหมาย
จะโทษใครต้องโทษใจตัวเอง
ทอดทิ้งจากไปเลยแลลับห่างหาย
ขอวอนให้เธอจงกลับมา
ผิดนิดอภัยหน่อย
ใจน้อยหนักหนา
ไม่น่าจะลับลาสาบสูญ
ภาพเธอนั้นลบเลือนไป
นับวันไกลยิ่งห่างกัน
ความผูกพันธุ์ก็คง
ไม่มีวันหวนคืนกลับมา
กู่ก้องไปเหมือนคนวิกลจริตเลย
ไม่มีเธอมันก็สูญสิ้นแรงใจ
ฉันก็คงใช้เวลาอีกนานเหลือเกิน
ลบรอยรักรอยร้าว
พูดจากใจยังรักเธอ
และยังรอเธอกลับมา
อยากบอกเธอเหลือเกิน
สารภาพฉันมันผิดเอง
มีแก้วงามล้ำเลิศ
แล้วยังทำหลุดมือ
ผิดไปแล้วมาสำนึกก็สายไป
ฉันเหมือนคนไม่มีจุดหมาย
จะโทษใครต้องโทษใจตัวเอง
ทอดทิ้งจากไปเลยแลลับห่างหาย
ขอวอนให้เธอจงกลับมา
ผิดนิดอภัยหน่อย
ใจน้อยหนักหนา
ไม่น่าจะลับลาสาบสูญ
ภาพเธอนั้นลบเลือนไป
นับวันไกลยิ่งห่างกัน
ความผูกพันธุ์ก็คง
ไม่มีวันหวนคืนกลับมา
กู่ก้องไปเหมือนคนวิกลจริตเลย
ไม่มีเธอมันก็สูญสิ้นแรงใจ
ฉันก็คงใช้เวลาอีกนานเหลือเกิน
ลบรอยรักรอยร้าว
ฉันก็คงใช้เวลาอีกนานเหลือเกิน
ลบรอยรักรอยร้าว.
Поcмотреть все песни артиста
Other albums by the artist