Μ' αρέσει να βλέπω την άσπρη γραμμή που αφήνουνε πίσω τα αμάξια όταν τρέχουν, να φτάνω σε πόλεις που μόλις να έχουν ανάψει τα φώτα και μια μουσική να φωτίζει απαλά τις ψυχές των ανθρώπων, μες στη ματιά τους να βλέπω νερό, να ρωτάω πως λέγεται η πόλη και όλοι να λένε δεν ξέρω, δεν είμαι από εδώ... Μπροστά μας ουράνια τόξα και μέρη που έχουν αφήσει τα πάντα κι εσύ μου λες ότι θέλεις έστω για λίγο να μείνεις ακίνητη μες στη σιωπή, ουρλιάζουν τα φρένα την ώρα που ο αέρας ξαπλώνει τα στάχυα με κύματα φως, κοιτάς μακριά στον ορίζοντα πέρα, γυρνάς και μου λες: πάμε ήρθε ο καιρός...