Και τώρα
Πρέπει να βρω δυο λόγια να σου πω
Τις βρήκα έτοιμες τις λέξεις
Δεν έφτιαξα καμία μόνη μου
Αυτό είναι άδικο για σένα
Θέλω να βρω κάτι που να 'ναι μόνο για σένα
Να μη χωράνε μέσα τόσοι και τόσοι
Δεν ήσουνα σαν τόσους και τόσους
Δε θέλω να σε ντύσω με φορεμένα ρούχα
Φθαρμένους αγκώνες και γόνατα
Θα 'ναι σαν να σε ντύνω με λυγίσματα
Σαν να προδίδω πως εγώ τουλάχιστον σε είχα δει να κλαις
Γιατί να τους το πω;
Θα καίγονται να μάθουν πως ήσουν ίδιος μ' εκείνους
Πως δεν ήσουν δα και κάτι διαφορετικό
Δε θα τους αφήσω να σε θυμούνται στα μέτρα τους
Αν δεν πονάνε κάθε φορά
Αν δεν τους σκοτώνει που δε σε έζησαν
Που δεν ήταν εκείνοι αυτό που ήμουν εγώ για σένα
Που δε θα γίνουν ποτέ αυτό που ήσουν εσύ για μένα
Ας μη σε θυμούνται καθόλου
Στον δρόμο, φεύγοντας, σταύρωσα με δύο παιδιά
Το ένα σου έμοιαζε
Σ' εκείνη τη φωτογραφία με τους
γονείς σου σε μια θάλασσα που δεν θυμόσουν
Και με ρώτησαν: Τι τον είχες;
Ρώτησαν εμένα τι σε είχα!
Τους είπα πως ήσουν το όνομά μου
Ήσουν το όνομά μου
Τους είπα πως ήσουν το όνομά μου
Ήσουν το όνομά μου
Από δω και πέρα πια, μπορούν να με φωνάζουν
Όπως θέλουν
Εγώ μεγάλωνα για σένα
Και μάλωνα για σένα στους δρόμους
Με τα υπόλοιπα παιδιά
Τα βράδια ίδρωνα για σένα
Και στον ύπνο μου για σένα
Τολμηρά είχα κρυμμένα μυστικά
Μετά ωρίμαζα για σένα
Και σκάρωνα θλιμμένα στιχάκια
Που δεν τα διάβαζε κανείς
Ετοιμαζόμουνα για σένα
Και δεν άκουγα κανένα
Που μου 'λεγε πως ίσως δε φανείς
Και περάσαν οι ζωές μας
Δεν βρεθήκαμε ποτέ μας
Και τη θέση σου την παίρνουνε σκιές
Μ' αγαπάνε, με φροντίζουν
Κάπου κάπου σε θυμίζουν
Κι εσύ έρχεσαι και φεύγεις όταν θες
Κι έτσι ζω μόνο για σένα
Ετοιμάζομαι για σένα
Ερωτεύομαι για σένα
Περιμένοντας εσένα
Μ' αγαπάνε, με φροντίζουν
Κάπου κάπου σε θυμίζουν
Κι εσύ έρχεσαι και φεύγεις όταν θες
Κι έτσι ζω μόνο για σένα
Ετοιμάζομαι για σένα
Ερωτεύομαι για σένα
Περιμένοντας εσένα
Κι έτσι ζω μόνο για σένα
Ετοιμάζομαι για σένα
Ερωτεύομαι για σένα
Περιμένοντας εσένα