Son tempos de miseria
E a fame sempre apreta,
Refuxiada na lareira
Alí sempre se senta
Na queima de problemas,
Non pode máis
Son tempos de miseria
E os soños alimentan
A falta de esperanza
Pois nela nunca cabe
O abandono e a fartanza,
Ten cinco irmáns
Espertarás dende un rincón
Sabendo que hoxe
Nada será igual
E enterrarás todos os medos
Que che impuxeron
Xa fai tempo atrás
Son tempos do fascismo
Na cara se reflexa
O inimigo está na casa
Vixiados pola Igrexa
E atrapados nun abismo
Sen solución
Son tempos do fascismo,
Tempos dun longo inverno,
A vosa luita e resistencia
Soportan tantas ostias
Como clases de violencia
Por ser muller
Chegou a democracia
A igualdade nos papeis
Camiñamos á desgracia
Amparada polas leis
Nun sistema patriarca
Que non se ve.
Despois de tanto tempo
Afogando cada día
Xa chegou o seu momento
Comeza a nova partida,
Con forzas e lamentos
Xa sái o sol
Espertarás dende un rincón
Sabendo que hoxe
Nada será igual
E enterrarás todos os medos
Que che impuxeron
Xa fai tempo atrás
"Por ser muller
Roubáronche voz,
Dignidade e orgullo.
Por ser muller
Arrincáronche o último alento.
Por elas, hoxe
Caemos e sabemos erguernos.
Por elas hoxe non calamos
E con elas facemos un camiño,
Un camiño longo,
Longo pero nunha soa dirección,
Sempre, sempre cara diante.
Por elas e por nós
A loita continúa!"