A min, que chamei ás portas do inferno, A min, que camiñei pola corredoira escura, A min, que falei coas pantasmas máis macabras, A min, que arrepío a cada hora, a cada intento. Dáme inverno, dáme o teu vento ferido, E dáme inferno, dáme o teu lume prendido, Dáme ascuas, que quenzan os meus pecados E dáme neve para o meu corazón ... xeado. E fan múltiples formas hoxe as nubes no ceo, E ti pasmas a mirar con ese vello catalexo, E xa sei o que andas a buscar máis alá da estratosfera Pero canto máis te achegas, esa luz máis se alonxa. E aquí abaixo entre a terra, entre raíces e miñocas, Estou xordo coma unha tapia e non escoito esas notas, E mergullo entre corais no fondo azul do océano, Estou espido e fico quieto, non sinto nada e teño medo.