Dei voltas sobre a miña propia cabeza Cando me lancei en picado E despois esquecín ata a hora que era E perdinme en pensamentos cos meus ollos pechados. E petei cos meus osos contra o chao unha e outra vez E pensei tantas cousas, tantas cousas cavilei Que entretanto ó frío chanacostumei. E rompín en cachiños Cada pedazo de min, E desfíxenme en anacos, De todo me descosín, (de todo me consumín) E espertei unha tarde na que todo estaba a escuras, Nun burato no que as toupas me facían compañía E encendín unha cera para tentar coa baralla Solitarios imposibles que endexamais terminaba E falei con pantasmas que a mente imaxinaba, E cos pés ben coutados non fose que toleara, Ata que un día o demo polo baixo me chamara Para que as ascuas do inferno os meus osos me quentara E agora xa son auga, xa son cinza, xa son aire, Agora son regato, son atmosfera, son home, E agora xa son peixe, xa son terra, xa son ave, E agora xa son vento, son semente, xa son mare.