Perdín a vista querida, Apagouse a miña vela; Para min sempre é de noite ¡Vaiame a Madalena! Perdín a vista querida, A prenda que mais valía; Non me queda que perder Astra que perda a vida. Vou ganando o meu panciño Facendo mofa de min; As miñas bágoas por viño Miña dor por violín. Veñan señores e escoiten Farei que esquezas as bágoas Que eu sei os cantos mellores E as historias mais estranas. Como sin saber qué como E astra non son reparado Que a miña fame non compre Distingui-lo bon do malo. Morrerei calquera noite Cá miña noite mais crara; Cecais no cumio dun monte Os corvos faranme a cama.