Ábreme a portiña, ábreme o postigo, Dame do teu lenzo ¡ai meu ben! Que veño ferido. Pois se vés ferido Vés a mala hora, Que as miñas portiñas ¡ai meu ben! Non se abren agora. Miña nai esperte, Nin tanto dormir, Veña ouvir un cego ¡ai meu ben! Cantar e tañir. E se il canta e pide Dalle pan e viño, Dille ó triste cego ¡ai meu ben! Que siga o camiño. Non quero seu pan, Nin quero seu viño, Quero que Rosiña ¡ai meu ben! Me ensine o camiño. Culle, ou Rosiña, A roca e o liño, Vai co triste cego ¡ai meu ben! Decirlle o camiño. ♪ Anda, ou Rosiña, Máis outro pouquiño, Son curto de vista ¡ai meu ben! Non vexo o camiño. De condes e duques Xa fun pretendida E agora dun cego ¡ai meu ben! Véxome rendida. Eu non che son cego, Nin Dios o permita, Sonche o conde Alberto ¡ai meu ben! Que te pretendía. Adeus miña casa, Adeus meus quintais, Adeus compañeiras ¡ai meu ben! Para nunca máis.