Case morto vivín sen conocerte Aló na chaira seca e por absurdas rúas Onde ninguén me soubo dar mornura (bis). Foi soedade desconforme adentro E a semente a caír en terra dura. ¿Como hei vivir mañá sen a luz túa? Erguinme e vinte ó regresar a terra Como se aquelo fora todo un soño Pesado e ti xa foras sempre miña. Foi outra vez materno en aloumiño O bico teu na língoa. E foi de novo corazón adentro Comprender a existencia e a dozura. ¿Como hei vivir mañá sen a luz túa? Pro hoxe mesmo rachou o día en medo Entrou na fiestra un sol estrano inmenso E deixáchesme o leito en mantas frías. Está a volver agora corazón adentro Soedade e podremía. A convertirse cada cousa en tumba Cada minuto en sesenta agullas. ¿Como hei vivir mañá sen a luz túa?