Je woorden kennen geen grenade, maken mij zorgvuldig klein. En als blikken konden doden zou ik er niet eens meer zijn. Zie je niet, dat ik niet meer kan. Had ik maar een hart van steen of beter van graniet. Zodat je me niet kon raken. Stond er maar een muur omheen. Maar die staat er niet, als jij me kapot wilt maken. Ga je gang, maar wacht dan niet zo lang. De lippen die mij ooit beminden, vallen nu alleen nog aan. En ik vraag me af, hoe lang ik in de storm kan blijven staan. Zie je niet niet, dat ik niet meer kan. Had ik maar een hart van steen of beter van graniet. Zodat je me niet kon raken. Stond er maar een muur omheen. Maar die staat er niet, als jij me kapot wilt maken. Ga je gang, maar wacht dan niet zo lang. Misschien zou ik moeten vluchten, naar onbewolkte luchten waar het leven op me wacht om door te gaan. Maar niets houdt mij hier nog tegen, want ik kan me hier niet bewegen. Zeg me dan, waarom ik hier blijf staan. Had ik maar een hart van steen of beter van graniet. Stond er maar een muur omheen. Maar die staat er niet, als jij me kapot wilt maken. Ga je gang, maar wacht dan niet zo lang. Had ik maar een hart van steen...