Ίσως φίλε να σε χάσω Ίσως πάλι να χαθώ Το κόσμο ξέρω δεν θ' αλλάξω Δεν θα μ' αλλάξει ούτε αυτός Γιατί είναι η θλίψη, που σε μαγεύει Είναι ο θρήνος του αλήτη για ζωή Και το σκοτάδι, να σε τυλίγει Γιατί είναι όλα όσα δεν ήσουνα εσύ Κι όταν ερθείς να με ξεθάψεις Φώναξε όλα τα παιδιά Τα κόκαλα μου να πετάξω Να τα φάνε τα σκυλιά Γιατί είμαι ο φόβος που σε λυτρώνει Είμαι ο θρήνος που ανθίζει όταν κλαις Και το σκοτάδι, να σε τυφλώνει Γιατί ειμαι όσα δεν φαντάστηκες ποτέ