Shattered and lost Within the pile of thoughts Sincere noble rot A proper choice but would not be enough No bliss nor lust Almost atrophied Merely pure disgust In these suspended times I'd be better if I had filled my guts with friendly, usurper cestodes Skammen once was Has molten in clouded past Überhyped wormlust Piercing through the disabled limbs of mine Howling loud Through my foamed guts out With witnessed veins Beloved be the one who sweats out of pain and out of shame Bir trajediyi yaşamıyor olmak asıl anormal olan Yaşamsallığın israfı, duyuların sarhoşluğundaki bedenlerin amaçsızca tüketilmesi Hayat müşterek bir imkansızlıktır Zamanın ağırlığı trajikomik bir ızdıraptır Ölmeden önce biraz serinleyeyim ve sonra tamamen yok olacağım. Benliğin kendini yitirmeme çabasının kibirliliği More wounds, until I fucking die The extreme limit of the 'possible' assumes laughter, ecstasy Terrifed aproach towards death; assumes error, nausea Unceasing agitation of the 'possible' and the impossible To conclude - broken, nevertheless, its absorption into despair Nothing of what man can know, to this end Could be evaded without degredation, without sin Wherefore? Lust! Rejoice!