Κάστρο χαμηλό Στην άμμο επάνω την υγρή Νύχτα το πουλώ Και λέω στο κύμα κάν' το γη Βότσαλα γυμνά Για να 'ρθει ο κόσμος διακοπές Κι ύστερα αρχινά Και βγάζει η θάλασσα σιωπές Αγάπη μου είμαστε ένοχοι Αγάπη μου και λίγοι Κι η νύχτα η πανέμορφη Λεφτά ζητάει, λεφτά ζητάει Λεφτά ζητάει να φύγει ♪ Γόνατα βαριά Στη γέννα του άσπρου φεγγαριού Μέσα μου σκουριά Κι εκείνη η γεύση του σταριού Έναστρος γκρεμός Για να γκρεμίζεται η βραδιά Κι έγειρε ο λαιμός Σ' ένα τραπέζι καρυδιάς Αγάπη μου είμαστε ένοχοι Αγάπη μου και λίγοι Κι η νύχτα η πανέμορφη Λεφτά ζητάει, λεφτά ζητάει Λεφτά ζητάει Να φύγει ♪ Έτσι αρχίζουν τα δράματα και οι ψυχαναλύσεις Το επόμενο είναι Πήγαινε στον ψυχίατρο αγάπη μου να σου πει και αυτός Και άιντε και πας στον ψυχίατρο Τι θα σου πει ο ψυχίατρος, για πες μου εσύ; Ρωτάς, "γιατί γιατρέ μου έχω τα νεύρα μου"; "Που τα 'χω από εννέα ετών"; Θα σου πει ο γιατρός