PRA A HABANA! Vendéronlle os bois, Vendéronlle as vacas, O pote do caldo I a manta da cama. Vendéronlle o carro 5 I as leiras que tiña; Deixárono sÓio Cou ropa vestida. "María, eu son mozo, Pedir no me É dado; 10 Eu voy polo mundo Pra ver de ganalo. Galicia está probe, I a Habana me vou... Adiós, adiós, prendas 15 Do meu corazón!" "Ánimo, compañeros! Toda a terra e dos homes. Aquel que non veu nunca máis que a propia A ignorancia o consome. 20 Ánimo! A quen se muda Dios o axuda! I anque ora vamos de Galicia lonxe, Verés desque tornemos Que medrano os robres! Mañán é o día grande, ao mar, amigos! 25 Mañán, Dios nos acoxe!" No sembrante a alegrÌa, No corazón o esforzo, I a campana armoniosa da esperanza, Lonxe, tocando a morto! 30 Este vaise i aquel vaise, E todos, todos se van. Galicia, sin homes quedas Que te poidan traballar. Tés, en cambio, orfos e orfas 35 E campos de soledad, E nais que non teñen fillos E fillos que non ten pais. E tés corazóns que sufren Longas ausencias mortás, 40 Viudas de vivos e mortos Que ninguén consolara