Με μελάνι στην λίστα του θανάτου Το όνομά μου γραμμένο ήταν κάπου Ήτανε στην πρώτη την σελίδα Κάπου εκεί και το δικό σου είδα Κρεμασμένος ανάποδα θυμάμαι Με τα χέρια βαριά να με πονάνε Καρφωμένη στις φλέβες μου η ελπίδα Θυμάμαι ότι ποθώ μα δεν το είδα Στον αέρα υποσχέσεις πεταμένες Και στον τοίχο οι λέξεις μας σβησμένες Των ανθρώπων ζωές - μαλλιά κουβάρια - Όλα τίποτα πάνω σε κουφάρια Κι όλα θάνατος γίνονται και πάλι Στης ζωής το αιώνιο καρναβάλι Με τον φόβο γραμμένο μες στη λίστα Ζούμε μέχρι η φωνή να κράξει σβήσ' τα. Κάτι ώρες ρωτάω την σκιά μου Έχει όνομα, θεέ μου, η καρδιά μου; κάτι ώρες ρωτάω την σκιά μου Αν αυτό που είμαι εγώ έχει το όνομά μου.