Κι έτσι προχθές στην δύση του Αυγούστου ήρθαν πολλές σκιές να με ρωτάνε αν ήταν η ζωή μου θέμα γούστου ή αν οι συγκυρίες δεν βοηθάνε. Κι έτσι σύρθηκα στην άκρη αυτού του βράχου να δω απέναντι ό,τι είχε απομείνει από μια άνοιξη εναρκτήρια του θανάτου που κάθε χρόνο τέτοια μέρα με συντρίβει. Κι έτσι κι εσύ σαν κάθε Αύγουστο πλανιέσαι γύρω από εκείνη των νοημάτων την πορεία. Αν πέθανα ή αν ζω αναρωτιέσαι κι αν είναι φέτος ή του χρόνου η κηδεία. Τι να σου πω και τι απ' όλα αυτά λέγεται; Η ψυχορωγμή μου δεν φαίνεται, μα ξέρω πως είναι εδώ. Τι να σου πω και πως οι λέξεις στολίζονται; Αιμορραγώ μα υποκρίνομαι πως μπορώ να αντέξω καιρό.