Ik loop naar buiten hoor die zomerse geluiden
En boven alles uit hoor ik de vogels fluiten
Overduidelijk de buien zijn verleden tijd
Truien zijn verdwenen, opa kijkt tevreden is verlost van de eenzaamheid
Koning Winter heeft op deze plek z'n Waterloo gevonden
Water stroomt onder de brug door
Niet meer op de vlucht voor kou die in ijs kan veranderen
Ijs in de handen van kinderen
Laat de warmte maar zinderen, laat ze maar praten
Laat maar, laat de zorgen maar varen
Morgen is er weer een dag namelijk
Vast een afspraak maar niet zo dadelijk
Ik zie een mus die een nestje voor de kleintjes maakt
Nog een twijgje en klaar, Ik sta erbij en kijk ernaar
Blijkbaar is de eenvoud een wonder
Alledaags maar het voelt toch bijzonder
En ik loop verder op m'n pad
Op weg richting de stad die ik ken als m'n binnenzak
Er zitten mannetjes op een bank op het plein
Ze doen tof, ik groet toch en zij groeten mij
(Haha) En ergens is het grappig
Zo was ik vroeger ook maar ik ben nu volwassen
Volgens de wet maar ik zet daar m'n twijfels bij
Volgens mij ben ik als een kind zo blij
En je vraagt: 'waar is God?'
Ik zie God overal om me heen, overal om me heen
Ik neem nog maar een slokje van m'n glühwein
Met de winter in m'n kop proost ik op waar we nu zijn
Lachajem, daar ga je, want binnen is de verveling
Stap m'n balkon op en leg m'n tong is op de railing
Fluitend naar buiten en zie de hangende buien
Diezelfde Koning Winter heeft nu niet naar me geluisterd
Hij zei: 'de winter in ons leven waarderen we niet'
Ik moet lachen, ben weer een dag ouder en geniet
Net als die toffe mannen op 't bankje in de stad
Groet ik de toekomst en zwaai naar alle plannen die ik ha
Nu ik de tijd heb lijkt het alsof die fijne mindset
Mij bereikt en ik verleid ben om te schrijven
Ik bel de mannen van om te babbelen over plannen
Die ons weinig faam geven, maar ons hart verwarmen
Die zomer voelen in winterse taferelen
Zie overal om me heen dat mensen gevoelens delen
En we zeiden 'tot hier', maar gingen toch verder
Leerden om nog meer te gaan vertrouwen op de Herder
Was een verloren aap, slingerde maar wat rond
Sloeg mezelf op de borst en vocht om de apenrots
Ja, Darwin was trots maar die tijden zijn vervlogen
Dit bevroren hart is door wonderen gesmolten
Ik zie nu hoe die winter langzaamaan verdween
Als sneeuwt het dagelijks nog overal om me heen