สักครั้งคนดี วันนี้วันเดียว
ช่วยทำให้รักที่เคยพลาดพลั้งกลับฟื้นขึ้นมา
จนกว่าตะวันจะลับลาจากขอบฟ้า
ถึงรู้และเข้าใจ ยังไงก็ต้องมา
ที่ชายทะเลช่วงเดือนธันวา
รถบัสที่ว่างเปล่า เทียบตรงชานชาลา
ท่ามกลางความหนาวที่แสนทรมาน
กาแฟที่ไม่สด กระป๋องจากตู้กด
ก็แค่หยอดเหรียญ แป๊บเดียวไม่นาน
กุมไว้จะได้อุ่น แล้วยืนมองทอดไป
โดดเดี่ยวในโลกที่มีแต่ร้าวราน
ฉันรู้เธอคงไม่เหงาใจ
มีไออุ่นจากเขาข้าง ๆ กาย
แท้ที่จริงก็รู้ ๆ ดี
แต่ขอได้ไหมวันนี้สักวัน
ถ้าอยู่กับฉันคงดี ตรงนี้ด้วยกัน
ให้เป็นดังเดิมอย่างวันก่อนนั้นที่อยู่ข้างเธอ
ไม่เปลี่ยนได้ไหม ให้รักของเราไม่สลายจางไป
สักครั้งคนดี วันนี้วันเดียว
ช่วยทำให้รักที่เคยพลาดพลั้งกลับฟื้นขึ้นมา
จนกว่าตะวันจะลับลาจากขอบฟ้า
ก็คิดอยู่ใช่ปะ ว่าฉันนั้นดื้อไง
ก็เอาแต่ใจทักไลน์โทรมา
ก็รักที่พึ่งจบ มันควรจะลบไป
แต่ความทรงจำกลับกวนใจทุกครา
เสียงคลื่นที่ซัดสาด กระทบที่หัวใจ
สะท้อนออกไปให้รู้สึกขึ้นมา
ความรักในครั้งเก่า เรื่องราวที่สำคัญ
ก็กว่าจะเห็นค่ามันก็สายไป
วันและคืนผ่านแล้วไม่เปลี่ยน
ลมที่เวียนไม่หวนไม่คืนกลับ
ไม่ได้เป็นดั่งคลื่นซัดฝั่ง
แล้วย้อนกลับ ช่างปวดร้าวเหลือเกิน
ถ้าอยู่กับฉันคงดี ตรงนี้ด้วยกัน
มีเพียงหาดทรายแห่งความคิดถึง มีเราสักวัน
แล้วปล่อยใจไป ฟ้ายามเย็นท่ามกลางแสงรำไร
แค่สองเรามีวันนี้ด้วยกัน
แค่เพียงวันนี้วันเดียวเท่านั้น ไม่ขอมากมาย
แล้ววันพรุ่งนี้ จะเหมือนเดิมก็ปล่อยไป
ไม่ต้องมีคำพูดมากมาย
ให้หัวใจมาพบมาเจอกัน
ขอแค่เพียงวันนี้ก็พอ
เธอนั้นคือความรักชั่วนิรันดร์
ถ้าอยู่กับฉันคงดี ตรงนี้ด้วยกัน
ให้เป็นดังเดิมอย่างวันก่อนนั้นที่อยู่ข้างเธอ
ไม่เปลี่ยนได้ไหม ให้รักของเราไม่สลายจางไป
สักครั้งคนดี วันนี้วันเดียว
ช่วยทำให้รักที่เคยพลาดพลั้งกลับฟื้นขึ้นมา
จนกว่าตะวันจะลับลาจากขอบฟ้า
ถ้าอยู่กับฉันคงดี ตรงนี้ด้วยกัน
มีเพียงหาดทรายแห่งความคิดถึง มีเราสักวัน
แล้วปล่อยใจไป ฟ้ายามเย็นท่ามกลางแสงรำไร
แค่สองเรามีวันนี้ด้วยกัน
แค่เพียงวันนี้วันเดียวเท่านั้น ไม่ขอมากมาย
แล้ววันพรุ่งนี้ จะเหมือนเดิมก็ปล่อยไป