Ég vona að öllum heima heilsist vel, – þau hafi það sem skást, – Nema þessum þarna sem þig elta röndum á út Reynimel, Rangeygir af ást. Guð veit að ég vil allflestum vel, – Vinarþel á nóg – Nema þessum þarna sem ég minntist á: Þeir mega á Reynimel Koma sér í lóg. Um dag þeir silfurtyngdir spjalla, Og veg, Og kannski skjallar einhver þig ögn fallegar en ég. Og þarna rís ein borgin enn, ólöguleg og grá, En heima skipta eflaust litum allir þeir Andans menn Er þig góna á.