Senn váru æsir allir á þingi, Ok ásynjur allar á máli, Ok um þat réðu ríkir tívar, Hví væri Baldri ballir draumar. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, Þar er hann vissi völu leiði; Nam hann vittugri valgaldr kveða, Unz nauðig reis, nás orð of kvað: "Hvat er manna þat mér ókunnra, Er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni Ok drifin döggu, dauð var ek lengi."