Teño un coco prodixioso para encaixar letras
Formar palabras, frases e toda esa merda
Para que logo as analicen estudiantes de lengua
Porque teño unhas verbas e unha verborrea excelsa
Hoxe todos van salir e ti te vas quedar en casa
Non hai pasta, ademais castigouche a mama
As notas foron malas neno rata?
Despois o chaval escapa e acaba fumando plata
Outro neno de papá que mete a pata
Chegan cargados de plata
E a venden por catro pesetas
E que pasará cando chova fóra
E toda esa droga esté destruíndoche o cora, a memoria
Cambie o curso da historia
E caes da noria da vida que xira, xira e non hai saída
O resto mírandote dende arriba
E ti escondendo esas mentiras para parecer un rei Midas
Ou é que olvidas que
Eu xa non estou dentro do game
Non xogo porque sinto que me estou volvendo o rei
Vexo a esos rappers con envexa que están deixándose a pel
E mentres eu esté dentro para eles non queda pastel
Eu son un chulo, como Julio Iglesias
Deixa que cho faga duro e sen ningunha presa
E tamén podo ser suave como a seda
E seducirte recitándoche un poema na alameda
Eu son un rapeiro vella escola
Paso desas poses de top model, de rap de pádel
Eu non son nóvel, pero por estos versos deberían darme o Nobel
E creo que eso é xustamente o que lles jode
Que estou entre os mellores como Ronaldinho
Chegando a entrenar ca roupa de onte, apestando a viño
Eu son un tunante, desos de antes
Dos que van cegos o martes e non lles pasa ata o domingo
Ti non vas chegar lonxe con esa pinta de novato
Ten ben presente que estás diante do capo
E me levo a copa, imos da cappo
Vou polo verso deslizándome como un gato
Teño estos flows negros como saídos do Congo
Aos teus oídos doulles mambo, eu son malo pero entretido como Comandos
E si quedas uns temas verás que merda tan crema
Tío estás flipando
Teño os collóns cadrados de tanto entrenalos
Se queres fumadón e Flow tas no sitio adecuado
Porque flúo polo ritmo igual que un fodido escualo
Sempre que entro esos rapeiros van directos ao paro
De todas formas, non recordo telos invitado
A escena galega xa é o meu recinto privado
Que o que digan ma pela, xa non me importa
Eu sei que son o que máis duro lle pega dende hai uns cantos anos
Esto é rap para marcianos
Para esos pavos que non van a clase e rapean como Mariano
O rap e eu case casamos
Pero fixéronlle a proba do pano
E eu xa o tiña máis que desvirgado
De todas formas seguimos quedando
Nos damos a man nos bancos do barrios
Detrás das gradas do campus e no escenario
Non entendemos de horarios, o rap e eu
Como unha voz profunda e a radio
Como Luigi e Mario
Como o coñecemento máis segredo e un pavo mazo de sabio
Como o meu pene e os teus labios
Espero que nunca volvamos ser adversarios
Non quero que me volvas facer dano