Aspiramos porque choramos, pero nunca suplicamos
Cada noite emigradas, cada día no paro
En medio do frío, da pobreza enerxética
Prometimos tomar o control, expropiar as eléctricas
Subir aos postes da luz a Felipe González
Que sude o mono azul con Jorge Cremades
É vendetta, é que nos pon imaxinalo
É que aspiramos a un mundo sen patrón nin amos
Vamos, pavo, as que vivimos sen un chavo
As que comemos os marróns, as que curramos como escravos
Que morremos nas guerras para que gañe o capital
Mandaremos a Afganistán a Hillary e a Trump
Escoita, pardillo, temos a forza de Camilo
Pero non hai compaixón cos nosos inimigos
Apurade as oracións, probade coa represión
Non vos libra nin Obama, o voso tempo rematou
Non, non vale retroceder
Máis cedo que tarde tomaremos o poder
E dá igual o que quede por facer
Non viñemos ata aquí para desfalecer
Non, non, non vale retroceder
Máis cedo que tarde tomaremos o poder
Tomaremos o futuro, venceremos no presente
Máis que unha aspiración, é o mínimo e urxente
Que se agochen nas súas casas, que xa imos a por elas
Os pais do capital contra as fillas da miseria
Queremos rematar con esas noites en vela
E non supurar perdas entre vendas e cadeas
Aspiramos a borrar a tristura deses rostros
A non encher maletas nin de fotos nin recordos
Que un banco sen remorsos non deixe outro fillo orfo
Ao empurrar pola ventá ao seu pai xunto aos seus soños
Isto é unha carta urxente, como a de Marcos Ana
E cada aspiración é un conato de esperanza
Pra acabar con cada CIE e co xenocidio en Gaza
E que a muller camiñe á noite sen medo a ser violada
Busco o todo entre a nada, que eles sexan os que choren
Con esmolas non se come e xa farta pasar fame
Quixeron afundirnos, somos imparables
A farsa xa se acaba, desfrutemos da catarse
Non, non vale retroceder
Máis cedo que tarde tomaremos o poder
E dá igual o que quede por facer
Non viñemos ata aquí para desfalecer
Non, non, non vale retroceder
Máis cedo que tarde tomaremos o poder
Tomaremos o futuro, venceremos no presente
Máis que unha aspiración, é o mínimo e urxente
Non para, non, o rebumbio polas prazas
Que voguen polas rúas voces de mil argonautas
Conquista a subcontrata, comeza esa alianza
Non vendas o que penses nin por toda a súa prata
Eu estou onde ninguén máis está
Ven comigo para acá, non teño nada que celebrar
Todo por recuperar, tócanos ilusionar
Quero que non quede ninguén fóra, sen fogar
Como o Toni poño a miña ialma no exercicio
Son como un anxo caído en Tokio-3 entre os edificios
Busco un novo inicio, rachar cos artificios
Son o Pedro e teño a chave nestes versos pontificios
Achei a realidade afogado na rutina
Fago esgrima na tarima con dureza e disciplina
Con lágrimas de furia mais con forza saio á rúa
Con nada que perder, pois a loita continúa
Non, non vale retroceder
Máis cedo que tarde tomaremos o poder
E dá igual o que quede por facer
Non viñemos ata aquí para desfalecer
Non, non, non vale retroceder
Máis cedo que tarde tomaremos o poder
Tomaremos o futuro, venceremos no presente
Máis que unha aspiración, é o mínimo e urxente