Σβήνω το τσιγάρο κατεβαίνω τα σκαλιά το ρολόι δείχνει πάλι πέντε ρώτησα για σένα μα δεν είσαι πουθενά ούτε και οι φίλοι δεν μου λένε έρχεσαι τις νύχτες που δε ζω όταν στο μηδέν ακροβατώ κάτι ώρες δύσκολες βραδιές που δεν περνάναι έσβησα τα φώτα να σε δω μέσα στο σκοτάδι να σε βρω χάνομαι στα μάτια σου πια δεν μου μιλάναι φύγε μακριά ανάμνηση παλιά το τσιγάρο ανάβω να καεί η μοναξιά έρχεσαι ξανά στο δάκρυ που κυλά σαν το νερό στο χώμα που δυψά έκλεισα την πόρτα τα παράθυρα κλειστά πάλι το μυαλό παγίδες βάζει και σκέφτηκα εσένα τελευταία μου φορά τίποτα ο χρόνος δεν αλλάζει έρχεσαι τις νύχτες που δε ζω όταν στο μηδέν ακροβατώ κάτι ώρες δύσκολες βραδιές που δεν περνάναι έσβησα τα φώτα να σε δω μέσα στο σκοτάδι να σε βρω χάνομαι στα μάτια σου πια δεν μου μιλάναι φύγε μακριά ανάμνηση παλιά το τσιγάρο ανάβω να καεί η μοναξιά έρχεσαι ξανά στο δάκρυ που κυλά σαν το νερό στο χώμα που δυψά.