Αυτοί οι άνθρωποι όλο κάπου πάνε
μέρα και νύχτα πάντα τριγυρνάνε
σαν τα μυρμήγκια με ακολουθάνε
λες κι είμαι ένα ψίχουλο ψωμί
Κι όλοι αυτοί που κάπως μ' αγαπάνε
μες στο μυαλό μου κύκλους περπατάνε
θέλω να ξέρω πως με προτιμάνε
κι ας τους ξεχάσω πριν να έρθει το πρωί
Οι εμμονές μου συντροφιές μου θα'ναι
όπου κι αν τρέξω με παραφυλάνε
κλείνω τα μάτια και μου τα φιλάνε
όταν τ' ανοίξω έχω ήδη τυφλωθεί
Κι όλοι αυτοί που κάπως μ' αγαπάνε
δεσμά συμπόνοιας πάντα μου φοράνε
όρκους τους δίνω όσο ξενυχτάμε
θα τους προδώσω πριν να έρθει το πρωί
Αυτοί οι άνθρωποι όλο κάπου πάνε
Αυτοί οι άνθρωποι όλο κάπου πάνε
Αυτοί οι άνθρωποι όλο κάπου πάνε
Αυτοί οι άνθρωποι όλο κάπου πάνε
(Αυτά εδώ τα βήματα, αυτά είναι τούτη η πόλη,
τρέχω μες τους δρόμους, πάω όπου πάνε όλοι, ματώνω στους καθρέφτες,
γυρνάω την Ομόνοια, ζαλίζομαι στα πεζοδρόμια, αδέσποτη σα σκύλος,
γλυκά περιπλανιέμαι, με χάρη σα φεγγάρι,
σε μάρμαρα κυλιέμαι με πιάνει το φανάρι με τρώει)
Αυτοί οι άνθρωποι όλο κάπου πάνε
Αυτοί οι άνθρωποι όλο κάπου πάνε
Σαν τα μυρμήγκια με ακολουθάνε
λες κι είμαι ένα ψίχουλο ψωμί