Ik zie je niet meer.
Ik zie je niet meer.
Ik zie je niet meer.
Ik zie je niet meer.
Het begon schoolfeest maar geen vrienden liefde.
Stond vaak bij je kluisje.
Je was het meisje van me liefdesbrieven.
Eerste keer dat we kuste.
Rustig ogen dicht niet spieken.
Maar je moest verhuizen dus we blijven in het niks te kiezen.
Ik zie je niet meer.
Maar schat ik ken je nogsteeds.
Het is jaren geleden die tijd van ons twee.
Jij ging toen eerst met m'n mattie en toen was het over en zag je dat ik naar je keek.
Dat deed ik al sinds groep vier.
Pas in groep zes deed je mij een plezier en vroeg je verkering ik zei direct ja en was in me sas want nu was jij nog van hier.
Opeens moest ik weg.
En was het klaar, want we verhuisde naar leiden dat jaar.
Ik zei tegen mamma dat ik nog wou blijven maar zij had haar hoofd al gezet op daar.
Dus was het klaar.
Over dat jaar.
Jij blijft hier.
Ik moet naar daar.
Kijk me nu aan.
Laat me maar gaan.
Ik ken je nogsteeds, rosje, mwah.
Ik zie je niet meer.
Het begon schoolfeest maar geen vrienden liefde.
Stond vaak bij je kluisje.
Je was het meisje van me liefdesbrieven.
Eerste keer dat we kuste.
Rustig ogen dicht niet spieken.
Maar je moest verhuizen dus we blijven in het niks te kiezen.
Ik zie je niet meer.
Nananananannaa.
Ik zie je niet meer.
Lalalalalalala.
Man ik denk nogsteeds aan je, shit.
Al ben je niet meer in zicht.
I love you Cho.
Schreef je in me wiskunde schrift.
Roze lipstick en je haar gestyld.
Hoge hakken aan op onze eerste date.
Nog geen money voor een hotel, maar wel twee donnies voor de pathe.
Bracht je naar huis maar niet helemaal.
Gewoon tot op de hoek, ik was bang voor je broer.
Wist je nog toen we skorro skipte, slipte uit de les, ja dat vonden we stoer.
En over stoer gesproken, in de pauze roken, het is raar gelopen.
Want alles veranderde toen je vertelde dat je vader een nieuwe baan had in Rome.
Ik zie je niet meer.
Het begon schoolfeest maar geen vrienden liefde.
Stond vaak bij je kluisje.
Je was het meisje van me liefdesbrieven.
Eerste keer dat we kuste.
Rustig ogen dicht niet spieken.
Maar je moest verhuizen dus we blijven in het niks te kiezen.
Ik zie je niet meer.
Ik zie je niet meer.
Ik zie je niet meer.
Ik zie je niet meer.
Ik zie je niet meer.