Van de poster op je deur Tot de sproeten bij je ogen Van je buik, je kin, je geur Tot aan hoe je hebt gelogen Nee ik denk Nee ik denk er niet meer aan Nee ik denk Nee ik denk er niet meer aan Als je 't wilde was ik daar Als je wenkte was ik bij je En het voelde wel wat raar Maar het moest wel, want dat zei je En er valt niets te bezien achteraf Nee er valt niets te bezien achteraf En ik denk Nee ik denk er niet meer aan Nee ik denk Nee ik denk er niet meer aan Nee er valt niets te bezien achteraf Het was geen zegen en geen lijden of straf Met mijn ogen toe vergeet ik je lach En ik denk Nee ik denk er niet meer aan Nee ik denk Nee ik denk er niet meer aan En nu zou ik kunnen bellen Vragen wat je hebt gedaan Maar ik denk Nee ik denk er niet meer Denk er niet meer aan