Крыж навальніц жне карагод кола сустрэчы агнёў. Свіст рассячэ ў зброі брэш, голасам сталі. Лямант знявечаных душ чалавечых у вежах на плечах што. Сталі шэрай голас немы ў нашых венах кліча ў бой. Рукі у брудзе ў крыві цела дзіда ў рэбрах мы з табой Дай нам зброю дай нам вочы жахам крочыць па зямлі. Дай нам гвалту дай нам крыві, што плыняй ліне па зямлі. Мае рукі скоўзаны млёнам, я пажагнаны крывёю і мёдам. Крыж і полымя чысцяць ад бруду. У вагні, цябе выратую. Я выратую цябе, выратую сябе. Як жа промні на целе твае ззяе. Я прагну дакрануцца цябе, падыйдзі да мяне, твае цела жаданне мае.